martes, 14 de diciembre de 2010

VENRES 17 DE DECEMBRO

Así lo han querido, el foro Hipocondria Mods ofrece, cabeceado por Javier Dr.Jimmy, este viernes, un encuentro para todos aquellos foreros, gente afín  a la escena, gente de la escena y un largo etcétera.

No voy a teorizar sobre el uso de la palabra escena.

Además, la cosa no es solo el evento en sí.

No No, no se equivoquen... además el II Intergeneraciones Mods con su correspondiente programa:


.
20:30 CITA EN BODEGAS LA ARDOSA, CALLE SANTA ENGRACIA.
21:30 SALIDA DE LA ARDOSA...
22:00 BAR PENNY LANNE DE SUSO ANTIGUO CAMEL BOY DEL ROCKOLA. BUENA MÚSICA, PRECIOS POPULARES ( ESTA PARADA ESTÁ POR VER )
23:00 BAR ROXY, PLAZA REP. DOMINICANA. BAR DE UN ANTIGUO MOD DE LOS OCHENTA...EXPOSICIÓN PERMANTENTE DECENAS DE FOTOS DE MIGUEL TRILLO, MODS EN ROCKOLA DE LOS OCHENTA Y DEMÁS LUGARES....ESPECTACULAR. SE ESTÁ GESTIONANDO VISITA DE TRILLO CON SU ARCHIVO. MÚSICA Y PRECIOS AJUSTADOS A LOS ASISTENTES.
1:15 SALIDA HACIA CLAMORES.
1:30 LA GUINDA DE LA NOCHE CON LA FIESTA HIPOCONDRIACA.. HASTA LAS SEIS DE LA MAÑANA..

 Y si no les llega todo un día de movimiento y ritmo el sábado tiene otra cita ineludible con la música y la buena compañía en el siguiente evento que se llevará acabo el sábado 18:

miércoles, 8 de diciembre de 2010

Elephant Band - Fábrica de Chocolate


Volvo a carga, despois de unha ponte larga que me serviu para descansar, agora só queda centrarse na viaxe a Madrid do día 17. E o New Breed o 18, e todo o que me queda por vivir pola capital do estado con unha excelenta compaña.
E volvo cos Elephant Band, agora o que vos traio é un directo da banda galega,  a banda máis importante que tivemos por aquí sen desmerecerlle os Mistakens e outros grupos, pero no ámbito que nos movemos, todos me entendedes, centrarse nesta banda é primordial.


De novo para esta atualización sírvome dos comentarios que Alberto do Boiler Club e outros fixeron aportando o seu gran de area a contar como foron aqueles anos que  non puden vivir, e eles con cariño e gusto relatan. 

Falando da anterior formación antes da Elephant, os Covers, Alberto di:


Los Covers fue un grupo muy polémico en la escena de aquellos años. Antes de que se hubieran subido a un escenario, ya tenían un club de fans que aseveraba que ellos eran el grupo más auténticamente Mod del estado.

Esto, claro, les obstaculizó cuando iban a tocar y el público, esperándose un grupo de sonido
mucho más maduro, se daba de bruces con una banda recién creada y con pocos ensayos aún a sus espaldas.

Este márketing no era fruto de los miembros de la banda in se, sino de amigos que, queriendo ofrecerles todo su apoyo, se pasaron algún pueblo.

Esto, que ahora hasta suena bonito, dio para más de una rencilla por carta o a través de fanzines, de la que yo -de hecho- tampoco me libré.

Jero colomina engade:

Yo comparti escenario con ellos en la Purple del 98,yo tocaba el bajo en ese momento en Los Círculos y su directo era realmente muy pulido y arrollador.
Lo que cuenta Albert sobre Los Covers, es totalmente cierto.Y añado que entre los que formabamos parte de la añada de grupos noveles del momento,todo eso se comentaba en ¨petit comité¨,aunque siempre existió buena camaradería entre las bandas.
Sen máis, o directo:

Inclúense cancións como Waterfall, Painter Man (Sí todos sabemos de quen é e cal hino MOD é).
---------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------

miércoles, 24 de noviembre de 2010

Entrevista Coral del foro Hipocondria Mods a Cooper.

Os dejo una entrevista, mis entradas son escasas, demasiado estudio. Lo siento.


  1. 1.      Según mis cálculos mentales, que no renales, vas pasito a pasito a abrazar el medio siglo. ¿Le has puesto fecha de caducidad a Cooper? Me encantó Flea Market junto a Carlo Coupé con ese aire tan groove. ¿Tienes pensado hacer más temas de este estilo? y ¿Hay en el futuro ideada alguna colaboración más? –by GroovyFamily-

Cumpliré 44 años el próximo mes de marzo. Aunque a veces me siento bastante cansado,tengo muchos planes y muchas cosas por hacer con Cooper. Este fin de semana estuvimos ensayando canciones nuevas para un próximo disco y las sensaciones fueron muy buenas.
FleaMarket era una canción que yo tenía hecha para un proyecto que nunca salió a laluz. Cuando nos separamos Los Flechazos yo le propuse a Elena montar algo más relajado, para matar el gusanillo. Se iba a llamar The Chelsea Set y esteinstrumental iba a ser parte del repertorio. Pero nunca lo llevamos a cabo. Carlo Coupé es un tipo genial, un gran músico y un caballero, y pensé que rescatar Flea Market con él en alguno de los singles era un puntazo. A mí me encanta este tipo de sonido, pero está muy alejado del universo de Cooper, fue más bien un capricho. Si lo hicieron Primal Scream con Hammond Connection,nosotros ¿por qué no?




¿Colaboraciones?La verdad es que no, por ahora no hay nada pensado.



  1. 2.      "Como Flechazos y como Cooper has tocado todos los palos posibles del universo 60s, es decir, Pop, Beat, freak, R&B, Soul, Hammond groove, Psych, Garage y Surf,incluso algún guiño más o menos skatalítico y por supuesto con toda la influencia que puede ejercer en un grupo 90s el revival o incluso el bum del Britpop que os fue contemporáneo. No crees que para los más puristas del movimiento (el tan manido debate) es demasiado "diverso" para un grupo como Los Flechazos eminentemente mod y se sale de los sonidos "puramente mod" o es ahí precisamente donde se encuentra la esencia de lo mod y su punto de encuentro con lo sixties. Qué opinas?...un autentico placer. –by scmods-

La variedad de estilos en la música de los Flechazos no era un problema en la escena mod, era un problema en sí mismo. A mí me gustan muchas cosas y no soy capaz decerrarme a un único estilo a la hora de escribir, siempre me ha pasado, con Cooper también. Pero en realidad Los Flechazos éramos un grupo de beat que podía tener una doble cara: pop soul en plan Young Rascals, Mauds, Alan Bown Sety cosas así y por otra parte un sonido más cercano a los grupos que producía Shel Talmy (Who, Easybeats, Kinks, Creation…). Si en el primer disco había algomás de batiburrillo seguramente era producto de las influencias mal digeridasde la primera juventud. Muchos mods en España, sobre todo a partir del año 90,pasaron de nosotros porque hacíamos beat y ellos solamente escuchaban música negra. Pero pasaban igual de grupos como los Aardvarks o The Vibraphone, que hacían exclusivamente freakbeat en vez de tener una paleta de influencias así,más amplia, como dices que nosotros teníamos.


 3.      He podido verte en directo en muchas situaciones distintas. En grandes festivales (Fib, Sonorama, ...), en salas de conciertos, en pequeñas salas, en acustico... ¿Cual es tu escenario favorito? -byPaTaS_Weller-

Siempre en salas de unas 400 personas, noto que controlo más la situación. Las veces que he tocado en el FIB han sido un honor, pero lo he pasado fatal, no disfruto. En otros festivales algo más pequeños es diferente: el año pasado hubo varios muy chulos, Ecopop o Contempopranea. Los acústicos los hemos empezado a hacer muy tarde, hace tres años o así, y me divierten porque son totalmente diferentes a un concierto con banda. Son más cómodos, más cercanos, más gratificantes incluso… pero yo sigo con ganas de meter Ruido, no cambio nada por un concierto como los del Sol o el de Bilbao enla última gira.
  1. 4.      ¿y como espectador? cuando te comparan o te mencionan como el Paul Weller español ...
    que piensas:  "me mola","ni de coña","sipero no" ... -by PaTaS_Weller-
Me aburre un pelín y, además, es que teng olas de perder de todas todas. Si digo que me encanta Weller quedo anulado como autor y paso a ser una copia. Y si explico lo que nos diferencia parece quequiero marcar distancias y resulta patético. Adoro al tío, pero somos muy distintos como personas y como músicos.
  1. 5.      Como ves la escena Mod actual?¿ Prolifera, está en Stand by...?¿ -by S53-
Bueno,es un ejercicio de buena voluntad llamar “escena” a lo que tenemos ahora. Alhaber sobrevivido los “mayores”, hay un número importante de gente interesada en el rollo mod, pues a los mayores se suman los medianos y los más jóvenes.Pero para que una escena sea tal yo creo que hace falta otra cosa… vamos, quecoincidan en el tiempo 200 o 400 chicos y chicas nuevos a la vez y que nos de nuna patada en el culo a los viejunos, que creen sus propios códigos y que la chispa se regenere.
Aun  así, lo que tenemos es genial: rallies, scooters más bonitas que nunca, tradición, acceso a la música, clubs y dj’s de nivel, conocimiento y ganas de saber más…. Igual lo que echo en falta es algún grupo que pueda sentir como mío y una mayor preocupación por la ropa original y“definitivamente” mod. Pero bueno, yo me lo paso bomba.
  1. 6.       A nivel profesional,¿ te dedicas exclusivamente a la música?, si la respuesta es afirmativa ¿desde que año?. -byvictorretros –
No, he sido funcionario durante los primeros ocho años de historiade Cooper y ahora no hago nada más que tocar, escribir y disfrutar, pero eso no quiere decir que la música me dé de comer. Con Los Flechazos sí que me dedicaba profesionalmente a ello.
A pesar de que, en tu caso particular, la evolución en tus proyectos  parece haber seguido una lógica muy coherente:
  1. 7.       ¿Piensas que el hecho de pasar a ser un músico profesional  o parcialmente profesional y por tanto tener que comer de tu música puede desdibujar la independencia que confiere el ser una artista amateur con fuente de ingresos alternativos? Y por el otro lado ¿Alguna vez tu entorno  (discográficas, manager, agencias de promo…) ha intentado condicionar o redirigir alguna de las facetas de tu obra de cara a llegar a cierto tipo de público? Si la respuesta es afirmativa ¿Cuál ha sido tu respuesta? -byvictorretros –
Yo creo en la actitud antes que en las palabras. Hay muchos queviven de la música y hacen lo que les da la gana con sus canciones. Yo he sidode esos, ojalá hubiera vendido más discos, pero no es algo que me preocupe.Buff, es una pregunta difícil, porque eso de “hacer algo para llegar a más gente…” es dudoso: ¿Sabes? En estemundo nadie sabe por qué un grupo triunfa y otro no. Si fuera tan fácil todosharían lo mismo. Yo vi a grupos que me encantaban hacer ciertas concesiones yno me gustaron, pero igual yo estaba equivocado. Igual que están equivocadoslos que dicen que yo hago música indie porque vende más que lo que me gusta deverdad… jajaja, me parto de risa, ¿Alguien puede decir eso en serio?
En la época de Los Flechazos recuerdo presiones para hacerentrevistas “graciosillas” y cosas así, negarnos y tener siempre choques con lacompañía y tal… En concreto nos negamos a hacer los típicos playbacks en elcamión de la SERen varios sitios y eso nos cerró muchas puertas, pero no me arrepiento.
  1. 8.      Ahora que tengo la oportunidad de hacerlo más en profundidad, querría preguntarte por la importancia que das a los textos en tus canciones. Algunas letras me parecen muy elaboradas y creo que consiguen algo que no es nada fácil: transmitir visiones, experiencias y sentimientos manteniendo la inmediatez, la frescura y el impacto que debe tener una buena canción pop de tres minutos. –by op-art-
Gracias, para mílas letras son muy importantes. Siempre intenté hacer letras visuales, que provocaransensaciones, que ayudaran a imaginar cosas. Con Cooper la gente valora mucholas letras, pero yo creo que eso ya estaba ahí en Los Flechazos. Pienso encanciones como “La Ciudaddel Motor”, “Arco Iris”, “Cuando el Dolor Se Va”, “El Faro”, “La Casa del Reloj”… por supuestoque estaban Suzette y La Chicade Mel pegando botes por mi cabeza, pero no solamente ellas (o eso creo yo).
Sigo luchando porhacer textos interesantes. Aunque, a veces, no me salen como quiero y entoncesrecurro al oficio. Acabo de terminar la letra de una canción nueva que se va allamar “Primer Día” y, si soy capaz de callarme el secreto, creo que nadie va aentender de qué va, aunque la letra funcione sola, sin que se entienda.
  1. 9.      Si fuera músico, sentiría curiosidad por ver cómo suenan mis canciones en boca deotros; relacionado con esto, me gustaría preguntarte, por una parte, qué tienesen cuenta cuando versionas o adaptas un tema ajeno. ¿Cualquiera sirve o enalgún caso te has encontrado con que has tenido que desistir porque "no hay solución"? Y, por otra parte, ¿te gustó o sorprendió especialmente alguna de las adaptaciones de Los Flechazos que aparecieron en el disco Tu voz en color. Un sincero homenaje a Los Flechazos? –by op-art-
Me gusta mucho tocar canciones de otros, me parece que enganchamuy bien con mi concepto de músico “a la antigua”: del músico que se sube adivertir a la gente en vez del que se sube al escenario a soltar su rollo. Yosería feliz tocando cada martes en un garito para 50 personas, haciendoversiones y canciones mías a la vez, como quien va a trabajar a la oficina…pues yo al garito, sería feliz.
Las versiones no las elijo, me eligen ellas a mí. Suelen ser lascanciones que se hacen tan populares en la furgoneta que ya todos las queremostocar, como pasó con el Círculo Polar hace dos años o con No Sabes Bailar haceveinte. Lo que sí que es imprescindible para grabarla es ser capaz de escribiruna buena letra, aunque no sea exactamente una adaptación.
Me encanta cuando hacen canciones mías otros grupos, ojalá hubieramás versiones de mi música en otras voces, sería genial. El disco de homenajenos hizo mucha ilusión, había adaptaciones curiosas y recuerdo que me gustaron especialmentelas versiones de La Rutay Art School, aunque mi favorita fue la de los Hermanos Dalton, que me sigueflipando hoy en día. Me gustaban mucho los Dalton…

  1. 10.  Hola,Alex. Este año según creo vas de dj al Beat Goes On, que coincide en fechas conel Purple Weekend. En alguna ocasión me parece que has dicho que te gustanTeenage Fanclub, y como sabes, van a León por esas fechas. ¿Vas a intentar ir averlos? –by Magico_Victor-
Me gustan mucho Teenage Fanclub y tuve la oportunidad de tocar conellos en Inglaterra hace dos veranos, en el festival Indietracks. Los amigos deRyanair me partieron la guitarra y Norman Blake me dejó su Gibson, si buscaslos vídeos por Youtube me verás tocando con su guitarra. Además de un grupazo,son encantadores, estuvimos hablando con ellos de Formula V, de España, de susconciertos en Madrid, de mil cosas. Seguramente sean mi grupo favorito de losúltimos veinte años. Pero ese fin de semana no voy a verlos en León, estaré enel Beat Goes On y creo que no voy a poder escaparme a cualquier otro de susconciertos por el Norte, estaré preparando el viaje, la expo, los juguetes dela niña y cosas así…
  1. 11.  Por sicuela en la entrevista, te hago otra pregunta, ¿qué recuerdos guardas de tutienda de León, Chelsea? –by Magico_Victor-
Todos buenos, era como mi refugio. Me lo pasaba bomba escuchandomúsica, charlando con amigos, me gustaba mucho la tienda. También era unagozada cuando iba a por discos o ropa al Norte de Europa. Era duro, sin dormir,conduciendo sin parar hasta Ámsterdam, pero me encantaba meterme en lahabitación del hotel y repasar todos los Lp’s que había encontrado para latienda, imaginando lo bien que quedarían en las cubetas. Y con la ropa lomismo, cada polo, cada camisa original, me hacía la misma ilusión que si me loshubiera comprado para mí. Durante años he seguido soñando con Chelsea, echandode menos aquella época.
  1. 12.   Bueno,aprovechando la oportunidad que nos brinda el amigo Groovy, me gustaria que nos dejaras tu TOP TEN, de los 10 lps que mas destacarías de lo escuchado por ti en estas ultimas fechas, en caso de que no seas de los que escuchas lps completosy te decantes por la escucha de singles, pues dejanos las 10 mejores canciones.– by jam64
Voy a poner 10 canciones que he oído esta semana, algunas antiguascompañeras de viaje, otras no tanto:
1.- SUPERCHUNK – Diggin’ For Something, la que abre su último LP,el sonido de este disco es el que a mí me gustaría para Cooper
2.- JOHN ST. JOHN – You Can’t Mean It. En realidad son los ChapterFive, pero es que me he pillado la edición alemana y me encanta el sonido. Yono lo veo tan soul, bueno, popsoul en plan Bravos sí, pero no soul en elsentido estricto.
3.- AARDVARKS – You’re My Loving Way. Es midisco favorito de los 90, el otro día iba a pinchar y me lo llevé y volvió allenar el aire del club. Para mí, su mejor canción y el  mejor sonido de una banda neosixties deaquellas.
4.- WILCO – Box Full Of Letters. Para elcoche sigo hacienda cintas, soy un romántico, y el sábado me di cuenta de queno tenía esta canción, de su primer LP, en ninguna, así que la grabé. Me gustanmucho algunas cosas de Wilco, también el dvd que es muy triste y emocionante.
5.- AL SUPERSONIC & THE TEENAGERS – Stand By Me. Es mifavorita del Lp, estuvieron tocando en la gala de los premios Pop Eye, en Cáceres,y volvieron a arrasar.
6.- THE VIEW – Little Wasted Dj’s – Un single de un grupo de punken plan Pete Doherty. Tocaron con nosotros en el FIB y me gustó su energía,suenan mucho a los Clash del primer disco.
7.- THE KOOKS – Always Where I Need To Be – También se ha coladoen la dichosa cinta. Es de su LP Konk, grabado en los estudios que Ray Daviesacaba de poner a la venta para desgracia nuestra, porque queríamos grabar allí.
8.- THE LIKE – He’s Not A Boy. Vale,ya sé que este grupo es un hype, un montaje de chicas monas que ahora van derollo sixties. Me da igual, la cantante es deliciosa y la canción mola. Tengoel single firmado.
9.- SPENCER DAVIS GROUP – Every LittleThing. Me acabo de pillar un single japonés, que es el único sitio dondeaparece este temón a 45 RPM. Es de la banda sonora de Mulberry Bush, me flipa.
10.- THE NERVES – When You Find Out – Otra licencia decoleccionista, pues me acaba de llegar el EP original desde California (que yaera hora…), pero así aprovecho para recordaros que Paul Collins vuelve a Españade gira en nada.

  1. 13.  -A nivel nacional;¿qué bandas (con citar 3 ó 4 es suficiente) te han impresionado más de la década de los 80´s;de los 90´s y de los 2000...? No valenombrar ni a los Flechazos ni a Cooper,eh !!! – by sombras66-
Los Negativos y, sobre todo, Brighton 64fueron los grupos que más influyeron en Los Flechazos al principio. Teníamospocas referencias más allá de los grupos de los 60, a los que no sabíamosimitar por nuestras limitaciones instrumentales, así que aprendimos un montónde estos dos grupos y de Makin’ Time, los Jam, The Times, Squire y poco más. Enlos 90 estuve algo desconectado de la escena del momento, escuchando música delos 60 exclusivamente hasta que apareció Supergrass en la tele de casa. Megustaron mucho Art School, Los Hermanos Dalton y Los Planetas. De estos últimosaños podría destacar a Airbag, Sidonie, La Habitación Rojay Half Foot Outside… de grupos “cercanos” (siempre es relativo esto…) al rollomod destacaría a Octubre.

1.- Por ser protagonista principal, nosgustaría que nos dieras tu opinión sobre toda la controversia acontecida esteaño con el Purple Weekend, y que te aventuraras, y nos dijeras, cuál crees quees el futuro que le depara a este festival. -by los-squirrel-

En todos estos meses yo no he hablado enpúblico de este tema porque no quiero: el Purple Weekend para mí es algopersonal, me afecta más que a nadie y los desencuentros de este año han sidoespecialmente dolorosos, así que me vais a permitir que no eche más leña alfuego. Lo que sí que quería hacer es romper una lanza en favor de Félix, porqueal cambiar las fechas del Beat Goes On ha actuado de buena fe y siempremotivado por la máxima de que los eventos para mods los tienen que organizarlos mods (algo con lo que estoy absolutamente de acuerdo). Contra todopronóstico, el Ayuntamiento de León ha querido y sabido hacer un cartel para elPurple muy interesante y ahora tenemos dos eventos que nos pueden apetecer en lamisma fecha… no pasa nada. Unos irán a un sitio y otros a otro, no hay cisma nidivorcio. Yo voy a Avilés porque me apetece, porque están mis amigos allí yporque los del Ayuntamiento se han portado muy mal conmigo y el tiempo y lascifras han demostrado que nunca quisieron que yo estuviera dentro de laorganización del Purple 2010. Porque me han vuelto a engañar. Una más, qué másda.
En cuanto al futuro del Purple: pienso queha perdido el alma, que se aleja mucho del espíritu con que fue creado. Si Leónnecesita un festival musical como éste, por mí perfecto. Pero que no nosutilicen más. Y que le cambien el nombre de una vez.

  1. 14.  2.- ¿Qué disco, película, cuadro y libro meterías en una cápsula del tiempo? -by los-squirrel-

DISCO: Kink Kontroversy, de los Kinks
PELÍCULA: The Knack, de Richard Lester
CUADRO: First Real Target, de Peter Blake
LIBRO: Groovy, de Jose María Carrascal


  1. 15.  La petición no es otra, como ya ocurrió conTop Models, que nos honraras con tu participación en uno de nuestrosrecopilatorios. Si estás de acuerdo, podrías hacerlo (supongo que es el másapropiado) en el que haremos próximamente de Grupos mod-sixties de los 90'saportando una canción. by los-squirrel_

Por mí, encantado. Yo elegiría la versiónen inglés de Daño, que se tituló YOU DROVE ME CRAZY y que apareció en el primersingle para Detour de Los Flechazos.

  1. 16.  -Álex, tu libro CLUB 45 - 90 canciones de la Era Pop para mods yjetsetters me parece una delicia, desde la introducción, emotiva y necesaria,hasta la última página. ¿Has pensado o serías capaz de hacer un segundo volumenesta vez dedicado a tus 90 canciones emblemáticas desde los 80 hasta ahora?¿seguirían siendo para mods y jetsettes? Si fuera así, nos podrías adelantar 5de las que aparecerían con seguridad en el libro? -by the_birdman-

Tengo en mente una segunda parte, ya en eltexto de este primer libro se adivina esa intención, pero será dedicada a losgrupos de los sesenta que han quedado fuera del club esta vez. Me encanta elrevival mod y el powerpop y ahí están las entrevistas en fanzines y revistasmusicales de la época para demostrar que cuando el estilo estaba denostado yoseguía siendo un enamorado del sonido del 79. Pero no piloto como para escribirun libro, ni de lejos. Si tuviera que elegir cinco temas para ese posiblevolumen seguro que no faltaban estos:

               1.-Nobody Loves Me – The Letters
               2.-Opening Up – The Circles
               3.-I’ve Had Enough – The Scene
               4.-Tonight’s The Night – The Mods
               5.-La Chica delMetro – Telegrama

  1. 17.  ¿Alguna vez te has parado a pensar en elprofundo impacto que tu música -o el fanzine, por lo menos para mi fue vital-ha podido tener en algunas personas? ¿Te has llegado a sentir como un auténticof ace, un líder de la escena, un generador de tendencias?  -by MakingTime -

Me cuesta mucho contestar esta pregunta.Al volver a León de mi primer rally en Lloret venía revolucionado, yo quieroser un face y vosotros no sois mods auténticos y ese rollo. Afortunadamente misamigos me mandaron a tomar por culo rápido y se me quitó la tontería en unasemana. Desde entonces me limité a ser un mod más, pero participando de maneramuy activa en la escena a través del grupo, las entrevistas, el Pussycat y elPurple. Nunca quise imponer mi visión del asunto pero seguro que tantapresencia provocó la impresión de que yo quisiera liderar algo. No era así, yofui un producto de la escena de los 80, del Reacciones, de La Respuesta de Javi Sun,de la Scena deCésar, de las concentraciones de Zaragoza y Lloret, de los conciertos de losScooters, los Brighton y Kamenbert, de la ropa barata de The Cavern y lascintas de cassette. En la época de En El Club arrasamos y en el Only Mod éramosel grupo preferido de la peña con una distancia brutal sobre los segundos.Luego vino el cisma y los mods nos dieron la espalda, y yo lo pasé fatal porqueera como si tu familia te desheredara, pero eso no hizo que cambiara deperspectiva. Cuando nos descubrieron los mods de fuera (Inglaterra, Alemania eItalia, sobre todo) fliparon con Los Flechazos… normal, si apareciera ahora ungrupo con esa imagen, tocando versiones como Barefootin’ o Our Love Is GettingStronger, con ese compromiso con lo mod y, como añadido, personalidad propia ycanciones seguro que sucedía algo similar. Si he influido en la gente esperoque haya sido para bien, para que adopten valores que son importantes: laamistad, el orgullo, el respeto a la tradición, la capacidad de cambiar tumundo a través de la acción, el amor, los sueños de juventud, el idealismo… sial final lo que queda es que se peinan y visten como yo, vaya mierda de legadoque he dejado, ¿no?

  1. 18.  Nunca pude ver a Los Flechazos en directo(afortunadamente sí a Cooper, en el Purple de hace unos años). ¿Recuerdas cuál fue tu concierto más memorable? Por algún lado tengo la cassette con elconcierto del 10º Aniversario retransmitido por R3, y el fantástico CD digipack con el concierto en un festival alemán, una de mis posesiones más preciadas...En ellos se muestra un repertorio propio impecable y el amor por las versiones... ¿Alguno de esos dos es tu favorito? -by MakingTime -

Los dos conciertos que señalas fueronincreíbles. En La Rivierapudimos acompañar a Gabi de Los Salvajes en dos temas, llevamos sección de metalotra vez y sonaron En El Club, Callejear, Lo Conseguí, Luces Rojas… cancionesque algunos fans nunca habían oído en un concierto por llegar algo tarde anuestra historia (recuerdo a una chica mod llorando en primera fila conCallejear, más guapa…). El de Beat-O-Mania fue estupendo, veníamos de actuar enel primer Festimad y los alemanes nos recibieron como estrellas, les impresionóque el día antes estuviéramos en ese festi y en un puesto tan alto en elcartel. Nos los ganamos con versiones, imagen y actitud. Había mods de Viena,gente de toda Alemania y hasta Lucca Re, el cantante de los italianos SickRose. Tengo grandes recuerdos de muchas actuaciones: en un concierto enRevolver llegamos en la furgo y había como 200 personas en la puerta. “No han abierto”…y resulta que ya se había llenado y todos aquellos no podían entrar, tuvimosque salir a carreras de la furgoneta y entrar sin aliento en la sala. El de lapresentación de En Acción, en Aqualung, también fue apoteósico, 1.700 entradasvendidas y con Bring A Little Lovin’ en el bis bailó hasta Diego A. Manrique.En Barcelona también lo pasamos de miedo en la Monumental, salió unacrítica en la Vanguardiacojonuda. Y el Apolo, y los conciertos en las fiestas de León ante 8.000personas, el primer FIB tocando entre Echobelly y Supergrass, la primera girapor Suiza… si es que tocamos tanto que solamente puedo recordar momentosdulces.

  1. 19.  El paso de Los Flechazos a Elefant fue impactante en su momento. Vuestro Alta Fidelidad no tiene discusión, pero cuando grabasteis Días Grises, ¿supuso una cierta ruptura con el discoprecedente? ¿Sabíais que iba a ser vuestro último disco? Si no era un finesperado, ¿te hubiese gustado acabar la trayectoria de Los Flechazos con otrotipo de disco, con otras canciones? -by MakingTime –

Esta pregunta se lleva el primer premio a la mejor de todo el cuestionario,porque no os habéis atrevido a ser muy incisivos, ¿eh? Cuando los de DRO nosdijeron que no les gustaba la maqueta de Alta Fidelidad no tuvimos dudas: nadienos había dirigido nunca, no íbamos a empezar ahora. Elefant y no otra multifue la elección natural. Yo sabía que las cosas estaban cambiando, que la genteque apareció en los tiempos de la Movida se había estancado y sabía dónde quería estar cuandollegara el cambio. Y tenía razón, nuestro público natural era la gente a la quele gusta el pop, así que junto a Los Planetas, Australian Blonde y Automaticsestábamos Los Flechazos en el velódromo del primer FIB, recuperando nuestrositio natural en medio de la independencia y la escena pop.
                Alta Fidelidad fue undisco difícil de hacer, no tiene el sonido que buscá
bamos, y ya se apuntaban en él cosas quetú ves en Días Grises. Piensa en “Queda Mucho Por Andar” o en el riff de guitarra de “El Faro”, inspirado al100% en Animal Nitrate de Suede aunque la canción acabe sonando más cercana aunos Small Faces del año 2000. Pero sí que manteníamos el vínculo con los 60,haciendo instrumentales, popsoul y nuestro rollo. Días Grises, en cambio fue unexperimento: yo, en aquella época, estaba muy metido en todo el brit-pop (comomuchos de mis amigos mods ingleses, por cierto) y en el mini Lp se puederastrear fácilmente la influencia de Teenage Fanclub, Supergrass, 60 Ft. Dolls o losCharlatans, mucho más presente que el tradicional rollo sixties de LosFlechazos. Tras el disco vi que no tenía sentido que Los Flechazos fueran porahí, el grupo había nacido como banda mod y así debía morir. No me arrepientode ese disco porque Cansado, Días Grises o Mi Jardín son temas que me encantan…pero seguramente eran más apropiados para Cooper que para mi anterior banda.


  1. 20.  Me gustaría preguntarle a Alejandro si no cree que hay demasiada literatura barata acerca del movimiento mod, y si considera que hay una única dirección correcta a seguir dentro del modernismo. Por último preguntarle qué piensa acerca del supuesto individualismo que predican los mods de sí mismos y si no cree que choca con la cerrazón de mente que muestran luego algunos, los "mods" de libro. –by Demian_00 -

Bueno, esta pregunta se contestaría con laintro de Club 45, pero vamos a profundizar algo más. En la literatura sobre los mods hay muchos “lugares comunes” que, a fuerza de repetirse, dan la impresión de que son verdad. Yo, por ejemplo, no aguanto al pesado de Paolo Hewitt, quemás que mod lo que es es amigo de Paul Weller, explicando al mundo que los mods auténticos no fueron a Brighton a pegarse con los rockers en el 64, que eso esanti-mod. Me encantaría que uno de los chicos que estuvieron allí con su parka y su scooter se le acercara y le dijera: “tú ¿qué cojones tienes que decir, sino lo viviste?”. Hay una página en facebook increíble, original modernists,donde han caído muchos de los mitos de estos últimos 20 años. Ahí, los mods originales hablan de su vida en los 60 y ves claramente lo que oían, cómo vestían, cómo evolucionó el rollo… para mí es apasionante. No quiero entrar en polémicas, no es mi manera de hacer las cosas, pero solamente apunto un dato,food for thought que dicen los ingleses:
THE WHO – I Can’t Explain
SPENCER DAVIS GROUP – Keep On Running
THE KINKS – All Day And All Of The Night
THE SMALL FACES – All or Nothing
THE CREATION – Makin’ Time
Seguramente estas canciones no le diríannada a Randy Cozens pero…¿Alguien está en disposición de afirmar que se puede entender la historia del modernismo sin tener en cuenta estos cinco títulos? Yo creo que no. Hay que acudir a las fuentes con la mente abierta, para aprender, pero también hay que tener en cuenta lo que tú has vivido. ¿El individualismo? Sí, claro, eran individualistas frente a la sociedad, pero eran gregarios entre sí, por eso fueron un colectivo. En los 80 nosotros no éramos individualistas,éramos una puta masa verde tomando al asalto trenes y calles, era nuestra manera de expresarnos, y no éramos menos mods por ello.
Igual me estoy yendo por las ramas. Lo que quiero decir es que yo he vivido casi treinta años dentro de esta escena y no sé si los mods originales eran working class pero los primeros mods que yo conocí eran de familias de pasta, no sé si los mods originales no oían beat (bueno, sí que lo sé pero no quiero discutir más) pero en treinta años, lamayoría de los mods que he conocido sí que lo oían, y revival y a los Buzzcocks. Leí a alguien en este foro algo así como: “los mods son así, yo he investigado sus orígenes y eran así, bailaban así, vestían así y oían tal yc ual. Además cuarenta años de escena lo corroboran”. Y yo pensé: al revés, losdos primeros años de escena lo corroboran y los 38 restantes dicen exactamentelo contrario. O, a lo mejor, es que yo he vivido en un universo paralelo que no era mod.
Volviendo a lo de la literatura, entendidac omo libros que aparecen en el mercado, yo creo que tenemos muchísima suerte hoy en día. Hace veinte años buscábamos como locos las biografías de losAnimals, Kinks o Graham Bond. Ahora hay libros sobre Fleur de Lys, infinidad depublicaciones sobre las escenas locales de los 60, 80 y hasta de ahora, librosalucinantes sobre moda y las boutiques pop… yo no paro de encontrar cosas que me interesan. En España también se han editado cosas muy buenas. El libro de la Motown es genial, el dePablo sobre el revival mod español también es brillante. Son mis favoritos detodo lo que ha salido aquí.

  1. 21.  ¿tiene algun concierto por aqui enAlicante?.Un gran saludo y espero verle por Alicante. – by woling69-

Por ahora no, pero siempre me gusta visitar Alicante porque yo nací allí. Oye, Woling, tu foto con el traje nuevo y la tele de plasma detrás impagable, tío. Eres un crack.

  1. 22.  Todos hemos podido observar que tus discos se pueden escuchar en programas de música en streaming como son Spotify o mismamente la página de Myspace, además de existir la demanda pirata de tutrabajo, mi pregunta es, sabiendo  que tutrabajo se ha movido en todo soporte conocido, ¿qué opinas al pertenecer a esta"industria" musical moderna?, ¿Eres más empresario que músico, o porel contrario  persiste la idea de llegara todos los oídos posibles cómo fuere...? –by David_ritmoyalma -

Yo toco para divertirme y como modo deexpresión. Me gusta que mis canciones lleguen a la gente y poder acceder a lamúsica de otros grupos gracias a Internet. No me bajo cosas porque no sé cómohacerlo y no me interesa, tengo una visión algo romántica de este asunto. Laindustria musical no me ha ayudado nunca, si se va a pique me da igual

http://open.spotify.com/artist/59fMjqzT9fvTLoGbWJZ6vA
http://open.spotify.com/artist/297NIy1ZbfOifCVknk0ksd


  1. 23.  ¿Crees que el existen diferencias, a nivel musical, estético, escena... entre el modernismo de los -80 y la actualidad?,si es así ¿cuales?. –by girlrockola -

Claro, muchísimas. Cada tiempo ha sidodiferente y yo estoy contento de que, por fin, se vean los 80 como algopositivo, como el germen de lo que vino después. Ahora sabemos mucho más, ya enlos 90 había pintas alucinantes en diferentes estilos dentro de lo mod, lamúsica que se pincha en los rallies es de nivel y la imagen de algunos mods esflipante. Pero en el inicio de esta historia aquí, en la época del Rock Ola(que yo no viví) tengo la sensación de que había una fuerza, un empuje que novolverá. El encanto instantáneo de lo que está naciendo, la espontaneidad que nopuede recuperarse, los años del frescor, que decía KiKo Amat, pero aplicados aesta escena nuestra que, aunque nos empeñemos en lo contrario, tiene vidapropia.




Por Groovyfamily, Pedro. Gracias por este documento.



http://hipocondriamods.mforos.com/1035575/9661228-entrevista-a-cooper/

lunes, 8 de noviembre de 2010

Todos los discos están en casa.

Hola señores y señoras, pues eso, no habrá actualizaciones hasta la semana que viene, siento las molestias, bueno, realmente no lo siento porque el blog es mio, y me lo actualizo cuando quiero. Los discos están en mi casa primigenia, y no dispongo de los emepereses necesarios.

Un saludo.

David.

jueves, 4 de noviembre de 2010

Conciertos para a semana e seguinte

Pois eso


O día 10 mércores de Novembro en Santiago



Los Chavales e Los Salvajes


Los salvajes deleitarán ó público cos seus temas míticos o seu novo cd todo a ton de Heavy Metal


O día 11 The Zombies en Vigo

A ver que sae dese concerto


E o día 17 Eli Paperboy Reed, en Santiago de novo


Concerto que promete.

miércoles, 3 de noviembre de 2010

Recordatorio.

Señores no queda nada para el viernes, el viernes en la iguana, por 8 míseros euros disfrutar del sonido de los Red Soul Community


miércoles, 27 de octubre de 2010

Telepromociones

¿Cansado de incómodos chavales te atormenten con sus móviles a toda hostia en el bus/metro?

Pues para ello han inventado el primer pickup de mano.



¿No te gustaría molestar a todos ellos con un tema de acid jazz hammond Punk? ¿O no prefieres amenizar esos viajes en tren mientras suena algo de Soul?, hará las delicias de las esperas. Además por su comodidad solo podrías escuchar el mismo disco continuamente... ya que su capacidad es de 0 gigas


No se lo piense, solo son 165 libras de nada.


Además incluye una comodísima asa y salida para auriculares... ¿No es Genial?


Podrás adquirir este fantástico producto aquí

martes, 26 de octubre de 2010

Tanaka Reggae Night




Un copia e pega que non teño tempo.
Organizado por Criatura Zine.

O próximo venres 5 de novembro, celebrarase en Vigo unha festa creada para os amantes dos ritmos xamaicanos, onde terán cabida estilos como o Ska, Rocksteady, Reggae e algo de Soul.

Estades todos invitados a eset evento onde darasevos a benvida as 20:00 no Pub A Trincheira, ubicado na zona de Churruca, local de reunión para todos aqueles que queiran acercarse a tomar as primeiras cervexas e escoitar ...os sons más clásicos xamaicanos en vinilo, a cargo dos primeiros selectores da noite.

A partires das 12 nos dirixiremos a LA IGUANA CLUB onde ofrecerase a actuación do grupo granadino RED SOUL COMMUNITY, presentando o seu novo disco,WHAT ARE YOU DOING? (Grover Records 2010), na sua única data na Galiza.

Ao termo do concerto, a festa continua no KOXO BAR onde seguiremos disfrutando do son en vinilo ao mais puro estilo TANAKA REGGAE NIGHT.





PINCHAS


J. M. LABASE MARTINEZ
este granadino, además de ser el bajista de bandas tan míticas como los Dingos y ahora de Red Soul, es uno de los miembros mas activos de la pujante escena andaluza, perteneciendo al colectivo Reggae Warrior Crew, organizador de eventos como el festival All Reggae To The People.

Como DJ no tiene precio, ya que es residente de la sala Afrodisia de Granada (sin duda, una de las mejores de la Península) y mas concretamente del Club Long Shot, dedicado a los sonidos oldies jamaicanos.

ARRASATE KONECTION
, aquí tenemos a una de las mejores colecciones de vinilo de Euskadi que viene a Galicia a deleitarnos con sus deliciosas sesiones donde combina clásicos de la isla con pepinazos de las mejores bandas actuales.

KINO LITTLE KOBRA, uno de los personajes mas carismáticos de la escena gallega, batería de grupos como Keltoi, Skacha y del grupo reggae vigues Transilvanians, que en breve compartirán escenario con los padres de todo esto, THE SKATALITES.

DANY DANDY FEVER, miembro de la banda corunhesa desaparecida Diskatocan y fundador de los Dandy ferver, actualmente también colabora con el grupo de roots coruñés, Bush doctors.

DAVID CORPORATION, antiguo editor del fanzine “The corporation” y actualmente organizador del LEX LUTHOR WEEKEND.
 

XANDRE, fundador del colectivo Black is Soul Vigues, sus singles han girado en las mejores fiestas del panorama galaico.



RUBEN, “the mexican” una de las grandes sorpresas de la noche.

miércoles, 13 de octubre de 2010

Something - IS


Un son moi novo para min o dos Something, e a vez, dependendo da canción, e da atención que lles poña descubro un algo que me atrae a escoitalos unha e outra vez.

Xa eles se sinten que mezclan nos seus temas a psicodelia co pop, non serei eu quen o negue, basta con estar atento a como sona as guitarras e o organo, as voces, as letras, en xeral saben conxugar sen estridencias os dous estilos que din que os representan.

Something fórmase no 1994 con Jordi Calatayud (cantante, ex- Blue Bus),Octavi Planells (teclista, ex- Motor Psycho), Bernat Lliteras (guitarra rítmica, ex- The Flinstones),  Pascual Bendicho (guitarra solista, ex- The Flinstones),  Juanjo Onofre (bajista, ex- The Cherrymen) e Daniel Wilson (batería, ex- Reved Up Bulls). Da súa 1º formación a terceira e definitiva o de sempre un ir e vir de personas ata quedar conformado por Jordi Calatayud, Bernat Lliteras, Juanjo Onofre,Xavi Sandoval,Lluis Esteva, Daniel Wilson Barbajosa. Un coñazo esto dos nomes. Sen dúbida.


Vamos o son, que é o que nos importa.


SOMETHING - WAS SHE RIGHT? from videOnofree on Vimeo

O curioso desta banda foi un parón debido a un roubo do instrumental, que os obligou a ter que celebrar un festival para recaudar e comprar un novo dito festival sería o Freak Festival. Dito festival onde as bandas actuaban sen ánimo de lucro chegou a celebrarse nunha segunda edición

A conxunto chegaría o 99 tras grabar Is a unha creba que os levaría a disolución. Eran moitos, é normal. Di  Juanjo Onofre que os ensaios convertíanse nunha tortura.Cada un tirou polo seu camiño.



A verdade que este disco ten un son moi bo, pero dame rabia que o propio Onofre sexa quen de dicir que os temas que fixeran antes da disolución e sen incluir en ningures eran superiores o grabado e ter que quedarse sen escoitalos...

 O LP Is, contén as seguintes cancións


1.- Psychocosmic psyderorurgic.2.-Autumn 1995's afternoon 3.-Lay down my love.4.-  Trying so hard 5.- Call me as you like part one 6.-  Call me as you like part two 7.- Life's wings 8.- Not for me 9.- Not for me10.- Cara de papilla11.-Was she right

Por certo, a portada deste disco é horrible.

-----------------------------------------------------
-------------------------------------
-------------------------------------
-------------------------------------------------------

martes, 5 de octubre de 2010

Cubetas de discos y maldiciones.



Doler, te dolerán los dedos, pasas uno a uno, ya tienes la técnica y el dedo índice ejercitado de sostener, alzas con solo ver la portada, le das la vuelta, ves los temas, maldices el momento en el que te has encontrado el disco, sobre todo cuando la cartera no pesa.

Vuelves a maldecir cuando miras el precio, es de lo último que me fijo siempre que, como si fuese un cura y su alzamiento de hostia, al resto de presentes en la tienda el discos, lo muestro, quizás sea una forma de compartir con el resto, lo que para ti, una joya es. Un atrevimiento e invitación a tu casa.

Robar una cubeta, una cubeta entera, llenar tu casa con los Monkees y su Going´ Down, pero sigo buscando, son los Herman´s Hermits lo que busco, y al final liarte, tienes en tus manos uno que quieres, otro que te apetece y otro que deberías comprar.

Sin pensarlo echo mano a la cartera, miro cuánto tengo, cuánto he de necesitar para la semana, y nuevamente, maldigo el hecho de salir de casa con dinero. 

No acaba la cosa aquí... ni mucho menos. Ya te has propuesto que es tu día, por lo menos el mio lo ha sido, quizás me pase una semana comiendo arroz y ejercitando las piernas, en otro medio dudo que me mueva, no se puede gastar.

Claro, esto deberían diagnosticarlo, la imperiosa necesidad de llenar tu casa con todo sonido, y quieres que las melodías corales del pop de los sesenta retumben en tu cabeza, llenarte el corazón de ritmo.

Hoy ha sido un día de maldiciones y cubetas, y por ahora, no me sabe tan mal maldecir. No, ni mucho menos.

viernes, 24 de septiembre de 2010

Art School - 3 Close Mates

 


Pois volvo a carga coas forzas mermadas, quizás sexa o hedonismo o que me din en exceso onte.

A banda murciana, e o seu segundo largo. Que dicir xa que non se dixera sobre o trio? pois como moito falar do disco, quizás de todo o seu traballo este sexa o que menos me guste. Sen desmerecer certos temazos. Foi grabado por Bip Bip, só hai que ver os loafers brancos na esquina e sen moito esmerarse adiviñar quen editou.

Que vas atopar neste disco?

A mesma descarga de power pop da banda, que se escoura cada vez máis a  un son máis propios do 77.
 Atopamos ademáis  unha versión de Da-a-ance dos  Lambrettas, unha versión bastante caralluda por outra parte. Sobre todo me sorprende o bonus Track, vaia temazo.


Estou falto de ideas o falar desta banda, porque é o 4 traballo que subo deles, e non sei que máis dicir. Jejeje Síntoo pola miña falta de orixinalidade.



1. London breeze 2. The chimney sweeper 3. Your little sister 4. Two guys for a woman 5. The trip6. Lemon pop song 7. Southern lullaby 8. Despairing 9. Dance 10. Man in the mirror (can not be me!)

------------------------------------------------------
--------------------------------
----------------------------------
-------------------------------------------------------

miércoles, 1 de septiembre de 2010

La Ruta - With You (1996)


Octubre do 91, na Villa del Caudal (Mieres) os tres xóvenes xa citados se lles deu por tocar. Compartirían batería con Los Buges durante un tempo, a formación veríase en repentinos e tráxicos cambios.

O seu primer disco como xa citei sería pola discográfica que apostou por sons dos 60 (Animal Records), un EP chamado What can i do (with my girl)? onde se incluiría unha versión do I can´t Explain dos Who.  Dito disco abriríalles as portas a banda, tocando máis alá da sua Mieres natal e comezar a recorrer o panorama español.

 

O éxito do EP viu pola boráxine que se creo o redor, comezouse a demandar, chegando a vender  2000 copias, iso que todo o mundo recalca que a velocidade na que se grabou só é salvable polos xogos de voces, pero pouca contundencia.

Pasamos de largo para futuras actualizacións e:

Chegamos o 96 onde a banda saca este EP, With You, onde se incluen tres versións e unha canción propia, entre elas atopamos It’s Alright Whith Me de The Zombies,  It’s gone de The Motions e Bajo el Sol de Juan y Junior.


La Ruta - With You.


1.- With You 2.- It´s allright With me 3.-It´s Gone 4.-Bajo el Sol



-------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------
 -------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------

jueves, 19 de agosto de 2010

Tuna Tacos- Alone (1996)


Gracias Patricia.
Que si yeyé, que si beat, que se garaxe, que dende Madrid chegan os sons de Tuna Tacos. Como ben se apunta nunha reseña, esta banda nace tanto do ritmo dos 60 como pola paixón pola comida Mexicana.
Sería no ano 96 cando a banda madrileña ficha por Animal Records, na cal publican o seu primer traballo, o cal veño a traervos.






Que atopamos neste disco?
A guitarra pide beat, e o teclado pide beat, a voz ó igual, 4 temas e unha pequena referencia cara ritmos de praia. E garaxe tamén, sobre todo no tema  Why do you Wanna go


E como banda cun son tan característico non poderían quedar na casa tocando, recorreron festivais e festivais, gravaron posteriormente os seus seguintes traballos, dos cales xa daremos renda solta cando chegue o momento, xa no o 2006 a banda sacaría o seu derradeiro traballo para posteriormente dedicarse a diferentes proxectos xa sexan os Imperial Surfers ou mesmamente tocando o organo con Los Imposibles. 
Xa sexan os seus temas instrumentais como os máis garaxeiros, a critica dos concertos ou reseña de éstos sempre puña nun pedestal a actuación dos madrileños.

En parte esto nace  no saber facer da banda para que os asistentes movan o cu. A verdade que esta banda sorpréndeme moito , sobre todo o disco de Shakin With The, dende guitarreiras pasándose de fuzz, a un son impresionante. Sen máis dilacións ...


Tuna Tacos- Alone (1996)

1.-Alone 2.- I Think I Love You 3.- Why do you wanna go 4.- I Don´t Mind

---------------------------------------------------------
--------------------------------------------
-----------------------------------------------
---------------------------------------------------------

lunes, 16 de agosto de 2010

Substitutos - Accept No Substitute(95)




Gracias Patricia.

Que sabemos de Substitutos?

Pois que é unha banda que chega dende Valladolid,  son  desas bandas españolas dos 90 que me teñen fascinado. Un grupo que vivía a toda velocidad, fascinados pola estética como eles din dos finais 70 e dos 80. E que practicaban un son moi español, o son que toda banda mod dos 90 pretendía chegar, moi parecido o son de Los Potros, tocando un Power Pop enérxico.


O único fin desta banda era unha descarga de son.
Será en temas como Uh! onde demostren realmente a súa valía.



Son os feitos, esta banda viu arroupada polas discografíca Animal Records e Bip Bip, como  detalle, debutaron co tema "De Costa a costa” no 93, canción que se convertería na sintonía do programa que Alex Cooper tivo durante uns anos na radio de León.



 
Sen dúbida o disco Canciones para Gente Sensible é un desos discos ó recordo, e sei que cando o suba ídesme dar a razón. Porque non facelo sería negar aqueles discos, aquelas bandas que imprimiron o seu caracter na escena mochi.

Disfrutade do que quede de Verán, quérovos ben.

Substitutos - Accept No Substitute

1.-Billete de Vuelta 2.- Dos Horas 3.- Uh! 4.- Dime 5.-Es por ti 6.- Mi Dirección.

--------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------
  -----------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------

martes, 27 de julio de 2010

Fiestas Fiestas



Pois iso, festas festas,  a ver como acabo do Yeyé  para asomarme a unha nova Festa en Santiago. Un saúdo. E pasadeo ben.

lunes, 28 de junio de 2010

Momentos Musicais: Servicios a Domicilio.

Quizás a letra desta canción sexa a cousa máis bizarra que vin nunca en letras.



¡Universalízala!

Quizais sexa o perfecto himno de turismo xamais inventado.

lunes, 21 de junio de 2010

The FileTones, 1º entrevista




Un son, claramente influenciado polo funk, co soul  rozando cos dedos un tímido r&b, e unha banda, o dúo malagueño fai honra  o topónimo  Costa del Soul .
The FileTones ou  “Los Filetones” en español, fórmanse no ano 2004 da man de Pepe “The Chef” Mata, e por Salva “ Doc” Molero.
Ademais do dúo, a banda que os acompaña actualmente nos seus directos está formada por Borja González (Hammond, Rhodes, Piano...), Claudio Tamer (Bateria), Miguel Olmedo (Guitarra solista), Juan Pedro Berrocal (Saxo Tenor) y Angel Martin  (Trompeta)
É en abril de 2010   cando o seu primer disco “Just Being Around” ve a luz nunha presentación no Teatro Echegaray de Málaga  proclamándose o cheo total.

 

No seu primer traballo os ritmos xa descritos toman forma, os instrumentos entran e saen dependendo del tema, e dunha forma suave e agradable os malagueños consiguen  temas cunha base de soul tan bos como Blondie Girl ou Eden ,  para chegar a Just Being Around donde o ritmo se trasforma en melodías máis funkys e toma protagonismo unha poderosa flauta.
 Polo xeral  o seu debut busca ese tono sesentero, pero á vez mezclado con sons posteriores. E que son moi do meu agrado.
O disco foi grabado en Granada por Pablo Sánchez (Producciones Peligrosas) e para o selo Wok Records. Un detalle é que foi  no mesmo estudio que ha viu fugazmente os enormes Al Supersonic & The Teenagers. De cando o cantante se lle deu por buscar a unha rapaza nas súas cancións 

Algunas das preguntas que lles fixen o dúo Malagueño.
Que significa  o nome do grupo? Entraña algún secreto culinario ou é algo que levaredes a tumba?
Pepe “Chef”: A un asador tal vez (Risas), o bo do nome é que todos coñecemos máis dun significado do mesmo, ademáis tamén se pode pronunciar en inglés significando algo así como o arquivo de tonos…
-----------------------------
Ata agora  compartístedes escenario con moitas bandas, pero… Con cal vós gustaría compartir cartel?¿E con cal vos gustaría grabar?

Ambos: Os Dap-Kings!!!! E (míranse  un ó outro) gravar con Stevie Wonder que é Deus…. (Risas)

- ---------------------------
Cómo fóstedes acollidos polo  público?  Vedes unha resposta afirmativa del nos concertos? Ou dase o caso do público asustadizo a 3 metros do escenario?

Salva “Doc”: Sempre custa arrincar a xente pero no noso caso contamos coa baza de que as rapazas gústalles bailar, e os rapaces que elas bailen (Risas), e claro os nosos temas van encamiñados a maioría de eles a tal fin, así que non solemos ter problemas… (Más risas)

Para descarga a entrevista clickar en la imagen, incluye el documento su tema Eden, varias fotos y la entrevista tanto en castellano como gallego.
-----------------------------------------------------------------
-----------------------------------------
---------------------------------------
----------------------------------------------------------------


Benvido

Benvido o meu mundo, nin estandartes me acompañan, nin escarapelas e poses, só música,eventos e cousas de interés. O meu interés. É un Blog, polo que poño as miñas opinións sempre. Tento cargalos cedés a internet pero moitas veces búscoos, e este Blog ten un mero afán recopilatorio de todas esas bandas que amin me gustan e escoito. Por eso non quero quitarlle mérito as páxinas de onde as saco. Nin me fago eu o heroe.