miércoles, 30 de enero de 2013

Hipocondria Mods a go go

Fai 3 anos xa, xuntámonos un montón de Hipocondríacos polo concerto dos Faith Keepers na sala Sol, disfrutamos coma enanos, tanto do concerto como da pinchada no Vinos y Viandas, pena a miña ter que durmir na Méndez Álvaro coa Parka e o traxe, en pleno chan .  Da seguinte non nos quedamos curtos e volvimos a reunirnos todos, desta vez dunha forma organizadiña. Foi no 2012 na sala Clamores. Eu paseino teta.

E neste 2013 o mesmiño, volveremos a carga, e desta vez con dous concertos quedando todo na casa. Agardámosvos.


Vémonos!

miércoles, 23 de enero de 2013

The Refoundations estrearon Bandcamp


Os xerezanos Refoundatios estrearon Bandcamp o pasado día 9 de xaneiro e como son un despistado esquecéuseme comentalo, se recordades, falamos deles noutra ocasión,



martes, 22 de enero de 2013

"Tú antes Modlabas" a Kenny Pickett (The Creation)



 Artículo incluído en el número de Enero de 2013 de la Voz en Color






“Tú antes Modlabas” Kenny Pickett

La historia y el legado de Kenny Pickett no se discute, no se debate,  nos dejó con un puñado de canciones y con su voz. Una voz acompañada por el ritmo de sus Creation que hizo estremecer las piernas de más de una dama de los locales más Beat. A la sombra de sus patillas y flequillo más de uno nos hemos querido amparar, estéticamente parecer y su timbre alcanzar.



Nos hemos visto haciendo molinillos en nuestros cuartos con Making´ Time o falseteando con Painter Man , y también bailando Biff Bang Pow.  Nuestro jovencito protagonista, antes de los Creation, estaba acompañado por  Eddie Philips (guitarra), Mick Thompson (guitarra), John Dalton (bajo) y Jack Jones (batería) en su anterior formación, The Mark Four (Grupo que firmó con la Label en el sesenta y cuatro) con el que grabaron temas como Hurt me (If you Will) o Try it Baby. Por qué no decirlo, unos meloconotazos que pronosticaban sin duda la que se vendría encima.
Dicen que Pickett sacó el nombre de The Creation de un libro de poesía, no sé qué deciros sobre esto, para mí este grupo está hecho de lo que hacen los sueños y las sonrisas de los niños.
Pues bien, tenemos el nombre, una banda potente que aún no ha dado todo y un gran productor que los acoge entre sus manos, el inigualable Shel Talmy, culpable de sacarle el jugo a los Kinks y The Who y claro, Los Creation llegan a la escena y dicen, “Tssh Tssh, Small Faces y Who, Tssh Tssh, lo nuestro es la repera”.
De sus directos mucho se ha hablado elogiando lo que fue, Phillips ni corto ni perezoso se saca un arco de violín en el tema Painter Man ( los Led Zeppelin se les hace agua el cacas) mientras Pickett con un aerosol lo pone todo perdido para prenderle fuego a todo al ritmo de Biff Bang Pow.
Las cosas iban viento en popa para el conjunto hasta que un buen día Pickett, el cual ya estaba bastante chinado con su grupo, pilló a la banda prostituyendo uno de sus temas en voz de Bob Garner, cogió la puerta y dejó a los Creation. Sin más.
Los muy caraduras se fueron a girar por Europa adelante con sus canciones y los Rolling Stones, quedándose nuestro Frontman con el bueno de Talmy, componiendo y haciendo sus cositas para volver un año después con la versión de How Does It Feel to Feel? es el año 1968. La banda poco más duraría después de esto, alguna gira por Centroeuropa y poco más. 




Nuestro protagonista siguió componiendo, hasta ganó un premio por una cancioncilla infantil de un programa de radio, fue manager de los Led Zeppelin y Steppenwolf, ya llegados a los 80 fue productor y letrista en los  The Kennedy Express junto con Eddie Phillips (vaya infamia de grupo, si podéis o queréis los buscáis, me escribís y nos reímos juntos).
Paralelamente en el 83 un trabajador de la British Rail, Alan MacGee,( que no es un cualquiera, manager de Oasis, Primal Scream o Libertines), funda su propio sello llamado Biff Bang Pow por su pasión por The Creation, azuza a la banda refundada para que graben Creation en el 94, que ni fu ni fa, pasan los años, llegamos al  96 y Phillips y Pickett graban por su cuenta su propio disco llamado Power Surge que ni fu ni fa también. Al año la tragedia, muere nuestro querido Kenny a la edad de 55 años.
Mi pasión por este grupo es grande. Para mí Kenny Pickett es la persona que más a Modlado. ¡Por siempre The Creation!

Stanley Road os necesita (Crowdfunding)


 Imos facer un copia e pega

 


 

Descripción del proyecto

Queremos financiar la grabación, master y edición de nuestro primer disco. Nos gustaría muchísimo disponer de fondos y ser ricos y famosos, pero no importa, esta plataforma nos da la oportunidad de hacer un intercambio con nuestros adorados fans. Sin nuestra gente somos escombro!! Les ofrecemos discos, viajes, material exclusivo y fiestas sin fin a cambio de su confianza y fidelidad.
El mayor beneficiado de todo este tinglado será el del estudio de grabación, que se tendrá que ahorrar las molestias de contratar a un par de matones para cobrar su dinero.

 enemos unos ahorrillos que irían para parte de la edición, el resto de dinero irá integramente para la grabación y el master del disco. Si la grabación va rápido y conseguimos ahorrar un poco, no estaría de más hacer un vídeo de promo.
Entraremos a grabar en Febrero, si nuestro ingeniero sobrevive al duro invierno del norte jeje. Contamos con presentarlo por España y parte del extranjero para primavera.



¿QUÉ ES CROWFUNDING?
 
La mejor y la única manera mediante la cual grupos humildes pueden financiar sus proyectos con la ayuda de mecenas. Los mecenas no solo dan, también reciben(discos, viajes, regalos). Es ,en realidad, un intercambio. Este de Verkami está muy bien planteado.



¿QUÉ QUIERE STANLEY ROAD?
 
El grupo es bastante conocido en la escena rock & roll en general, y mod en particular. La escena mod nos apoya mucho, y esperamos que muchos de ellos o de cualquier otra estirpe de la tierra quieran ser los mecenas de nuestro primer LP. Tenemos facebook, bandcamp, myspace y canal de youtube. El face es en el que más nos movemos y desde el que esperamos contar con el apoyo de nuestros 1200 fans. Sin vosotros no será posible. Mil gracias por adelantado!!!


 Entrad en http://www.verkami.com/projects/4208 y ayudad a los Stanley Road

lunes, 14 de enero de 2013

Axenda de Concertos e eventos 2013




A Coruña:


Pontevedra:




Irei ocupando os ocos que me quedan  co tempo e coa vosa axuda, se sabedes dalgún concerto, ou se tes unha banda que se adecúe o aquí exposto envía a información o seguinte correo: hammond_lover@hotmail.es ou ben deixa unha mensaxe no blog.


Grazas. 

Bang 74 -Hi-Flying Dreams


Se facemos memoria, falamos desta banda fai tempo xa, E non podemos cansarnos de falar. 

O novo traballo da banda de Ferrol  sona e sonará. Foi gravado nos estudos  Bajocero para Rufus Recordings( cada vez queremos máis a este selo)

O disco de Bang é máis que unha progresión no seu traballo, de verdade, que delicia atoparse con este comezo  en Cloud Of Rock And Roll. A mi xa me gañaron!.



Cousa certa é que desta vez non perderon potencia senón que souberon administrala doutra maneira, parte dese high energy, que é o selo de calidade do que facer gala, non se dilue entre a melodía e ritmos máis pesados. Polo que temos en cada tema un momento para que reine un ritmo e noutros para que o faga o enérxico. Ata no derradeiro tema, Monday Song canción avocada o acústico métenche un pepinazo de son porque si...



O seguinte tema, Bells of Revolution é enerxía tras unha calma intro na que quizáis só nos falte un pouco máis de pontencia nese riff, pero é igual, o resto faise só (xa nos podemos ver co puño ergueito en cada concerto).  En Don´t Expect too much estás tan tranquilo escoitando a canción para que che den un guitarrazo que non deixe indiferente a ninguén, é un dos meus temas favoritos polo complexo que é, a súa estructura, todo nel gústame.

E por outro lado temos Ghost Town  e Heaven´s Shore, Till The Roosters Sings ou A Crickets Family , cancións nas que en certo grado atopamos unha fórmula na que a banda está cómoda a hora de compoñer, excepto a derradeira que nombramos, un tema  curioso para dar paso o que vai a seguir. 

A cousa é cando escoitamos  temas como o que lle da nome ao disco  ou mesmo Curse, aquí temos algo que dicir:

- ¡TOMA YA!

 Escoita,escoita, non teño que dar explicacións.



O mesmo me pasa con Hangover Pills. Vouna escoitar ata que me de a hora de ir a cama. 






Aos Bang 74 hai que porlles o certificado de calidade "do país" e tratalos co respeto e amor que se merecen.





Benvido

Benvido o meu mundo, nin estandartes me acompañan, nin escarapelas e poses, só música,eventos e cousas de interés. O meu interés. É un Blog, polo que poño as miñas opinións sempre. Tento cargalos cedés a internet pero moitas veces búscoos, e este Blog ten un mero afán recopilatorio de todas esas bandas que amin me gustan e escoito. Por eso non quero quitarlle mérito as páxinas de onde as saco. Nin me fago eu o heroe.