viernes, 24 de septiembre de 2010

Art School - 3 Close Mates

 


Pois volvo a carga coas forzas mermadas, quizás sexa o hedonismo o que me din en exceso onte.

A banda murciana, e o seu segundo largo. Que dicir xa que non se dixera sobre o trio? pois como moito falar do disco, quizás de todo o seu traballo este sexa o que menos me guste. Sen desmerecer certos temazos. Foi grabado por Bip Bip, só hai que ver os loafers brancos na esquina e sen moito esmerarse adiviñar quen editou.

Que vas atopar neste disco?

A mesma descarga de power pop da banda, que se escoura cada vez máis a  un son máis propios do 77.
 Atopamos ademáis  unha versión de Da-a-ance dos  Lambrettas, unha versión bastante caralluda por outra parte. Sobre todo me sorprende o bonus Track, vaia temazo.


Estou falto de ideas o falar desta banda, porque é o 4 traballo que subo deles, e non sei que máis dicir. Jejeje Síntoo pola miña falta de orixinalidade.



1. London breeze 2. The chimney sweeper 3. Your little sister 4. Two guys for a woman 5. The trip6. Lemon pop song 7. Southern lullaby 8. Despairing 9. Dance 10. Man in the mirror (can not be me!)

------------------------------------------------------
--------------------------------
----------------------------------
-------------------------------------------------------

3 comentarios:

  1. ¿falta de orixinalidade? Pocos tan originales como tù. Un abrazo David.

    ResponderEliminar
  2. Hoy no estoy muy fino Javier, la resaca es la resaca. Y no me da la cabeza para nada más. ¿Y que más vamos a decir? Ya está todo dicho sobre ellos. Y para divulgar sin unas cervezas y unas olivas delante... pierde la cosa.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  3. Buenas David,

    Discrepo un poquito (y muy amistosamente, conste!) con que este segundo álbum de los de Murcia contiene la misma descarga 77 de la banda que habíamos podido saborear en su anetrior entrega para Animal rds.

    Si bien es cierto que en concierto no perdieron ni un ápice de toda aquella contundencia, creo que Three Close Mates pasa por ser su disco más tranquilo y, a momentos, hasta intimista.

    A mí, personalmente, me sorprendió de manera muy positiva y lamenté que no hubiera salido en vinilo.

    Un saludo!

    A-

    ResponderEliminar

Moitas Gracias ou non por comentar

Benvido

Benvido o meu mundo, nin estandartes me acompañan, nin escarapelas e poses, só música,eventos e cousas de interés. O meu interés. É un Blog, polo que poño as miñas opinións sempre. Tento cargalos cedés a internet pero moitas veces búscoos, e este Blog ten un mero afán recopilatorio de todas esas bandas que amin me gustan e escoito. Por eso non quero quitarlle mérito as páxinas de onde as saco. Nin me fago eu o heroe.