jueves, 3 de febrero de 2011

The Flashback Five - Forever Young 1994







Con todos vos os Flashback Five, e as súas evolucións co paso do tempo os seus compoñentes son, entre outros Fito, Marc Argenter, Octavi Planells , Quim García , Paco Cazorla,Quim Garcia - Bajo y voz(1990/1996 ) ,Sara Porter - Hammond  (1990/1996 ),Marc Argenter - Guitarr (1990/1996 ) ,Alfredo Plou - Voz (1992/1996 ) ,Raul Romero - Os pratos(1994/1996) ,Albert Callejo - Voz  e demáis (1990/1991 ),Igor Lope - Voz, e Guitarra (1991) ,Oriol Cardenya - Batería (1993) ,Paco Cazorla -Batería (1990/1992)
Octavi Planells - Organo (2004 )

Un lio, non si?
Outro dios aspectos que non me gustan é o de ter que falar das formacións, as bandas dos estilos sixties teñen unha fuga de membros increibles...

----------------------------------------------
Se algo teño claro da banda Barcelonesa, ademáis que o seu son é pura maravilla é que que a cartelería que os acompañaba tamén o é, para mostras os seguintes carteis.

Raúl Romero, o batería definitivo da banda.



Concerto no Big Bang Bar no 95, pintado a man.


Cartel da xira Alemana. 
Según comenta a banda no seu Blog, unha desastrosa xira.
Todos os cartaces, excepto o primeiro son de Marc, membro do grupo.

Imos a centrarnos no single que nos ocupa.



Nados no ano 1989 en Barcelona, din que naceron da nada, para chegar a debutar o ano seguinte, 1990,  tanto gusto lle colleron a eso dos escenarios que non se baixarían ata o ano 1996.

Certo que chegaron tarde o revival garajero dos 80, e según relatan, o que atoparon foi unha escena "neo-psicodélica"moi incipiente.

Gústame moito que no seu myspace empreguen estas palabras:

Su sonido progresó desde la reivindicable ineptitud garajero-rhythmanbluesera, pasando por el más puro freakbeat hecho jamás en nuestro país, hasta unos sonidos psicodélicos claramente precursores de los practicados por algunas de las bandas actuales de más éxito dentro del género


Xuzgade vos mesmos o que vades atopar neste disco. O que a son se lle antolla.




 

A banda, nestos anos musicais tivo que afrontar a entrada e saída de membros coa clara deformación musical dos estilos que ata o momento practicaban,igual un dos factores nos que máis recalca a banda foi o cambio de cantante, sería con Alfredo Plou con quen máis temas propios farían, xa que polo de agora dedicábanse as versións de grupos americanos de garaxe e beat.

Optarían polo inglés como idioma nas cancións. Para mostras unha das letras compostas por Alfredo.

Este tema nons e engadiría a antoloxía porque quedou mal gravado.

Ademáis dos cambios de formación,  tiveron que facer fronte a non ter discográfica, nin productor nin cartos, e aínda así editar tres EPs, un Single e un LP.

E aquí temos o Single Forever Young do ano 1994, con dous temas, a canción homónima o dísco e ademáis o tema I have seen a Woman.


The Flashback Five- Forever Young

-------------------------------------------------
----------------------------------
---------------------------------
-----------------------------------------------------

5 comentarios:

  1. grandes los Flashback V. Viendo la foto observo que tiene calidad pero que luego al imprimir la foto para la carpeta del 7" s eperdió bastante.

    Hace un tiempo dieorn un concierto en Barcelona, molaría que se juntaran de nuevo

    saludos

    ResponderEliminar
  2. Me flipa el sonido de los Flashback, me flipa mucho mucho.


    Sin duda no sé porque he tardado tanto en actualizar con ellos. Es una banda que recomendaré más a menudo cuando me preguntan.

    ¿Te refieres a las de este blog o a las de su bloh?

    Un saludo Felipe.

    ResponderEliminar
  3. Creo que es posible que se vuelvan a arrejuntar para conciertos puntuales ya con Fito a la voz.

    No quisiera equivocarme, pero creo que el primer cantante, Igor Lope, pasó a mejor vida hace unos años, mientras que Alfredo Pou, su segundo cantante, vive en la provincia de Zaragoza (de donde es originario), dedicándose a la enseñanza y con el tema música más bien aparcado.

    El single al que alude David fue un disco de transición, ya con el 6ts punk definitivamente dejado atrás, y con una querencia psych pop que, al año o así, plasmarían en su único elepé, "Not Exactly a Poem", editado por Guerssen Rds de... Toni 'The Unexpected' Gorgues!!!

    Curiosamente, cuando sonaba por ahí, siempre era la cara B, la exquisita "I Have Seen a Woman". Creo que era la favorita de todo el mundo (banda inclusive).

    A

    ResponderEliminar
  4. Me refería la impresión de la carpeta de su 7" para Misty Lane

    ResponderEliminar
  5. Como dice Alberto, los vi en el concierto de Barcelona con Fito a la voz, aunque no tengo noticia de que vayan a juntarse de nuevo. El Marc que citas, David, es Marc Argenter, guitarrista y compositor principal, que ahora está muy centrado en Els Trons. Igor Lope cantó con ellos durante muy poco tiempo, sólo un mes, y había reemplazado a Albert, el primer cantante. Posteriormente la banda se consolidó con Alfredo Plou como cantante.
    En cualquier caso, un grupazo. Y sí, mi canción favorita también es "I Have Seen a Woman".
    Saludos,
    Jim

    ResponderEliminar

Moitas Gracias ou non por comentar

Benvido

Benvido o meu mundo, nin estandartes me acompañan, nin escarapelas e poses, só música,eventos e cousas de interés. O meu interés. É un Blog, polo que poño as miñas opinións sempre. Tento cargalos cedés a internet pero moitas veces búscoos, e este Blog ten un mero afán recopilatorio de todas esas bandas que amin me gustan e escoito. Por eso non quero quitarlle mérito as páxinas de onde as saco. Nin me fago eu o heroe.