Sorprende o cartel deste festival que se celebra en Vigo, este mes, eeeste mes, e que sen máis son tres días entre que o día 10 de Outubro preséntase o festival con The Atom Age grupo de Titty bastante asalvaxado con un grupo de aquí, Las Alimañas e o que queda na fin de semana...
Novidades dende Tarraco xa que volveron Los Glosters, eles son unha das pedras onde sosteño que certos sonidos ou certos grupos non poden empregar o prefixo "neo" cando falamos do pop.
Gritos, ademais de darlle nome ao disco, é unha das 5 cancións xunto con Vestida de Negro, Club Ye-Ye, Chicas ou Te Quiero que lle dan forma ao disco.
Para a súa elaboración participaron artistas de grupos como The Pepper Pots ou guitarras como Chus Cano ou Juan Zarppa. Nel atopamos algo que ata agora non escoitáramos por parte dos de Tarraco, novos sons, novos amaños de guitarra, pero sen dubidalo seguen a ser eles, pero mellorando a parte instrumental.
Non será ata outubro cando vexamos por fin saír o novo de Los Huéspedes Felices. Renovan unha vez máis o seu compromiso con Clifford Records, por graza, os queridos inquilinos ledos deixáronos un adianto no seu bandcamp.
A verdade é que agardamos a que empezase a chover para publicar este post, agardamos que atopárades a necesidade de botar man do paraugas co tema de adianto Llueve
Unha das bandas galegas das que podíamos disfrutar, unha gran banda de pop que prometía, di adeus, pero non de calquera maneira, senón que nos regala dous concertos para que todos podamos despedirnos deles.
No 2011 a banda sorpréndenos con Take your Rest, cando vimos a súa carátula sorprendímonos, cando escoitamos o de dentro namorámonos,era un EP con temas como What I want, Never Comes ou Take your Rest . En 2013 lánzanse con outro EP titulado Romance con cancións que recordaremos como Start Again ou Little Star ,polo que nos deixaron material para recordalos dende casa con cariño.
Neste tempo tivemos a oportunidade de entrevistalos para Pista Oculta, tivemos tempo de desfrutar dos seus concertos, bolos que os levaron a cruzar fronteiras, chegando a tocar en Inglaterra. Incluso tiven a oportunidade de coñecer a algún dos seus membros, esas saídas nocturnas pola Coruña fan dano.
Pero, ¿qué decir de la banda? Pues que el pelo, al igual
que el bajo de sus pantalones, es demasiado corto para ser mod revival,
demasiado punks y muy alejados de poses y provocaciones para formar parte de
cualquier circuito indie relacionado a este estilo, y demasiado power pop en sus ritmos para ser
skinheads. Pese a todo, si eres el revivalero más importante de tu barrio, un
pelado cualquiera, un maldito adorador de ritmos del 77 que solo se dejó caer
por su bandcamp, se hizo con un disco,
pasó por uno de sus conciertos y de
refilón escuchó un tema suyo, de inmediato caerás en lo mismo: a todos nos invade el sentimiento de levantar
el puño con el nuevo EP Devils, Kids
& Gypsies de la banda catalana y exclamar “¡Qué maravilla, joder!”.
No estamos ante un producto original, no son pioneros del
estilo pero sí en su ejecución, si de algo ha tenido culpa el Mediterráneo es
de darnos una escena rica en sonidos revivaleros, un punk enérgico de saltitos
en tu cuarto, de agarrarte fuerte a tu compañero en un concierto intentando que
tu mano destaque entre las del resto.
Queda poucas para que chegue dunha vez o Felipop 2013, e queremos ir falando un pouco, introducindo algúns dos grupos que aparecen no cartel desta edición, e claro, se queremos mentar a algún neste blog, farémolo nos Moonstones, Los Guajes e Los Autonautas.
De Moonstones pouco temos que engadir que non se fixera xa, a facilidade de transmitir o fuzz no seu garaxe é tan plástica, que pódela palmear en cada canción. Foi coma un Boom, que un grupo formado en 2005 dera ese salta tan brusco e tan ben introducido nas redes sociais en 2011 coa entarda do seu Fuzz,Farfisa y Fiestaé polo menos para loar. Foron 14 temas que fixeron mover o esqueleto a media Europa.
Se seguimos co garaxe, imos a Los Guajes, que enginmática banda, e que ben producido os seus anteriores traballos, veñen co seu Mujeres y Centollos facendo un aniño. Non son unha banda de garaxe estridente, nada que ver con Moonstones, outra forma de entender o rock&roll, o seu show de ritmo ao uso mezclado cunhas letras delirantes e divertidas, fan desta banda un motivo máis que grande para non perderse un directo, xa que prometen romper a algunha cadeira, e a vez sen dúbida, o seu único fin é que pases un bo tempo, e que eles o pasen mellor
Aos Autonautas querémolos polo Pop que realizan, se ben, ese son tan 90´s xa está máis que explotado, eles saben darlle unha segunda volta e traerche un traballo coma o seguinte:
Sen dúbida estas ofertas, xunto con The Barracudas e algún concerto máis, fan do Felipop unha opción a ter en conta, outro ano máis.
Portada de Ramón Saleta( Ex Elephant Band... exWolrus....)
Volven Los Chavales, volven con novo disco, volven co mesmo e a vez con sons renovados. e como non volven a facelo ben.
O conxunto de beat-yeyé volve a entregarnos un 4 pistas cheo de ritmo, pero escoita, adeus quedaron as versións as que nos tiñan acostumados e volven con 4 temas propios, contando desta coa colaboración de Alexandro Gómez co teclado, instrumento que lles facía falta e que nos encanta atopar.
Temos un órgano que recorre de arriba abaixo temas como Cien Años o Freno y Orgullo. Temas que se fan cun atractivo beat máis propio de aquí e o un garaxe limpo e sen estridencias que gusta a todos.
Por otra banda temos cancións lentas como Casi Nada ou Xa non Quedan Homes, nesta última atopamos a un Alfonso Espiño cantando en galego, a ver se a alguén lle recorda a voz a outro dos nosos artistas?.
Neste puzzle xa adiantamos o que será o cartel do Capitol Rock, cita que se leva a cabo en Santiago de Compostela. Temos ganas de rematar o verán?
Entre outras, destacamos concertos como poden ser o da incombustible Barbara Lynn , que non pasan os anos pola artista de r&b e xa sabemos quen enterrou que caixa en que encrucillada de camiños. Outros artistas como The Limboos nos que nos atopamos caras coñecidas como pode ser Roi Fontoira e Marcos Mascato de Phatom Keys , non nos alonxamos moito do son ao que nos teñen acostumados, quen non arrisca facendo algo que sabe ten todas as de gañar, non é? Tamén destacamos aos nipóns de Osaka Monarail, un grupo de funk e soul, 9 músicos dispostos a que se non vos animades non o farán nunca. E se seguimos en sons por estes roteiros, non podemos non mencionar a Lefties Soul Connection, que o propio fan estos músicos polo público.
Queda uns días para que se celebre o Instant Party en Coruña, e vós tedes xa feito os pertinentes trámites para acudir a esta cita ineludible que inclúe concertos, pinchadas e sobre todo moitas risas ?
Todo isto a un prezo inigualable nunha cidade inigualable.
A madrileña tenda de botíns Tomé, despois dunha ardua loita polas redes sociais onde se fixo querer dende o seu fanpage, que podedes visitar facendo clic aquí, xa ten páxina web para que realicedes as vosas compras dende a comodidade da casa. Hoxe coñeceremos o resultado das semanas de traballo incansable.
www.tomeshoemaker.com
Agora só tes que agardar a que estea operativa e comezar a encher o teu carro cos diferentes modelos de chelseas que ides a atopar.
Cando podes escoitar completo o novo disco de Al Supersonic & The Teenagers atópaste no paro, e sabes que? dache todo un pouco máis igual, xa que un disco feito con tanto mimo levántalle o corpo a calquera.
Outro produto dos granadinos Al Supersonic, e por detrás a man de Mike Mariconda, desta vez non se foron tan lexos para gravalo , xa que entre Málaga nos Hollers Analog Studios en o Circo Perrotti de Asturias viu a luz este disco, esta maravilla do soul que sae da man de Unique. O pequeno reduto para aqueles que nos gusta o son que move as canillas...
Novo disco dos asturianos Stanley Road, neste Spanish Art Today, temos 10 novos temas. Volven pero con un cambio de ritmo bastante grande, se o Mieres Bridge fora un boom de riffs salvaxes agora temos outra volta. No Crowfounding desta banda podo sentir que moitos esperábamos que se debesen máis ao ritmo que nos gusta. Non falo de defraudar senón de non cumplir co agardado tras o seu anterior 7'' Abrindo o disco temos Bad Citizen, unha composición pop sen máis, realmente agardábamos outra cousa? Si, porque con The Tyger a cousa non mellora, recórdame demasiado ao seu primer traballo, e iso que deberíamos matizalo, pero con un son de estudo ao que non lle acabamos de atopar o non sei que. Siguen temas como You and Me, Calles de Madrid, Police Surrounding me, Unidos como Ladrones... Onde está o Mod Revival? o Powerpop? Pois agochado, moi agochado. Teremos que conformarnos con temas como Lambrettas en Argel? Ou riffs e ritmo potente en Grey Days?
Destaco que cousas boas deste disco é a calidade do son, temas como Lambrettas en Argel, Grey Days e Coming home cumplen co seu cometido. O resto xuzgádeo bos
Que ben, volven as citas a Coruña, e este é ineludible, sinceramente, que queredes que vos conte que non saibades? Os Extended Plays? Os FogBound? que non sabedes quen é Ygarza, ou Sebas Avilés ou David Monomen?
Se non o sabedes, é xa momentiño de saber como sonan e como o pinchan!
Tedes toda a información que necesitedes con pinchar aquí
Unha relación naceu co grupo asturiano The Starkwells fai 2 anos, un grupo de powerpop o que lle teño moito aprezo, a el e os seus membros, que sempre se deixaron facer, e agora aquí estamos, co seu novo EP Monsters in the Dark.
Un extended formado por 4 temas que se ben manteñen o seu son, nótase unha madurez e un novo facer que os fai moi atractivo.
Se fai anos falábamos de Believe como o tema agora temos que falar da canción que lle dá nome a este disco.
O outro día adiantábamos o novo de Al Supersonic pois agora xa podedes facer unha preescoita dos temas I´m in love with you e These little things do It's Alright, para nós é un luxo ter un grupo así neste estado, o ritmo e a calidade de Al e os seus Teens e máis que evidente, e agora terémolos rodando presentando o seu novo traballo. Se tedes a oportunidade non a perdades.
Momento Bandcamp, ata que non teña internet na casa, non haberá reseñas. Pero ídelle dando as primeiras oidas ao novo de Los Huéspedes Felices, dádevos presa, que sexa novo depende de eles, porque ao ritmo que editan
Só sabemos que se vai chamar It´s Alright, só sabemos o nome dos temas, que repiten con Unique, que esta fotografía foi sacada por Andreas Krüger en Alemaña, durante un concerto no McCormacks Ballroom de Leipzig, e que o diseño da portada débese a José María Rubio. E para finalizar que teñen novo traballo, sei que é pouco, eu tamén quero saber máis e escoitalo:
Sunny Day Records ven a presentar o seu primer concurso de novos talentos con 3 grupos maqueteros, se queredes que pasen a formar parte do catálogo só tedes que facer os seguintes puntos:
Votar dende http://www.sunnydayrecords.es/sello/ e ingresar a cantidade de 7 euros co botón Paypal, non esquezas dicir por quen votas e os teus datos personais, se non tes conta paypal facelo dende a súa conta en Bankia 2038 4600 68
6000190093 sen esquecer os datos. Podes votar tantas veces queiras.
Cando o prazo remate, o 30 de Abril, os grupos que recibisen 80 ou máis votos entrarán automáticamente con Sunny Day Records
Se o teu grupo, polo que votaches, consigue os votos necesarios recibirás unha copia formato vinilo sen gastos de envio ao teu domicilio
Se non resulta gañador terás un cupón polo valor do que ingresaches, para mercar dentro da Sunny Day Store ou ben levarte o single da banda que escolleras.
Fai 3 anos xa, xuntámonos un montón de Hipocondríacos polo concerto dos Faith Keepers na sala Sol, disfrutamos coma enanos, tanto do concerto como da pinchada no Vinos y Viandas, pena a miña ter que durmir na Méndez Álvaro coa Parka e o traxe, en pleno chan . Da seguinte non nos quedamos curtos e volvimos a reunirnos todos, desta vez dunha forma organizadiña. Foi no 2012 na sala Clamores. Eu paseino teta.
E neste 2013 o mesmiño, volveremos a carga, e desta vez con dous concertos quedando todo na casa. Agardámosvos.
Os xerezanos Refoundatios estrearon Bandcamp o pasado día 9 de xaneiro e como son un despistado esquecéuseme comentalo, se recordades, falamos deles noutra ocasión,
La historia y el legado de Kenny Pickett no se discute,
no se debate,nos dejó con un puñado de
canciones y con su voz. Una voz acompañada por el ritmo de sus Creation que hizo
estremecer las piernas de más de una dama de los locales más Beat. A la sombra
de sus patillas y flequillo más de uno nos hemos querido amparar, estéticamente
parecer y su timbre alcanzar.
Nos hemos visto haciendo molinillos en nuestros cuartos
con Making´ Time o falseteando con Painter Man , y también bailando Biff Bang Pow. Nuestro jovencito protagonista, antes de los
Creation, estaba acompañado por Eddie
Philips (guitarra), Mick Thompson (guitarra), John Dalton (bajo) y Jack Jones
(batería) en su anterior formación, The Mark Four (Grupo que firmó con la Label
en el sesenta y cuatro) con el que grabaron temas como Hurt me (If you Will) o Try it Baby. Por qué no decirlo, unos
meloconotazos que pronosticaban sin duda la que se vendría encima.
Dicen que Pickett sacó el nombre de The Creation de un
libro de poesía, no sé qué deciros sobre esto, para mí este grupo está hecho de
lo que hacen los sueños y las sonrisas de los niños.
Pues bien, tenemos el nombre, una banda potente que aún
no ha dado todo y un gran productor que los acoge entre sus manos, el
inigualable Shel Talmy, culpable de sacarle el jugo a los Kinks y The Who y
claro, Los Creation llegan a la escena y dicen, “Tssh Tssh, Small Faces y Who,
Tssh Tssh, lo nuestro es la repera”.
De sus directos mucho se ha hablado elogiando lo que fue,
Phillips ni corto ni perezoso se saca un arco de violín en el tema Painter Man ( los Led Zeppelin se les hace
agua el cacas) mientras Pickett con un aerosol lo pone todo perdido para
prenderle fuego a todo al ritmo de Biff Bang Pow.
Las cosas iban viento en popa para el conjunto hasta que
un buen día Pickett, el cual ya estaba bastante chinado con su grupo, pilló a
la banda prostituyendo uno de sus temas en voz de Bob Garner, cogió la puerta y
dejó a los Creation. Sin más.
Los muy caraduras se fueron a girar por Europa adelante
con sus canciones y los Rolling Stones, quedándose nuestro Frontman con el
bueno de Talmy, componiendo y haciendo sus cositas para volver un año después con
la versión de How Does It Feel to Feel? es
el año 1968. La banda poco más duraría después
de esto, alguna gira por Centroeuropa y poco más.
Nuestro protagonista siguió componiendo,
hasta
ganó un premio por una cancioncilla infantil de un programa de radio, fue manager de los Led Zeppelin y Steppenwolf, ya
llegados a los 80 fue productor y letrista en losThe Kennedy
Express junto con Eddie Phillips (vaya infamia de grupo, si podéis o
queréis los buscáis, me escribís y nos reímos juntos).
Paralelamente en el 83 un trabajador de la British Rail,
Alan MacGee,( que no es un cualquiera, manager de Oasis, Primal Scream o
Libertines), funda su propio sello llamado Biff
Bang Pow por su pasión por The Creation, azuza a la banda refundada para
que graben Creation en el 94, que ni fu ni fa, pasan los años, llegamos al96 y Phillips
y Pickett graban por su cuenta su propio disco llamado Power Surge que ni fu ni fa también. Al año la tragedia, muere
nuestro querido Kenny a la edad de 55 años.
Mi pasión por este grupo es grande. Para mí Kenny Pickett
es la persona que más a Modlado. ¡Por siempre The Creation!
Queremos financiar la grabación, master y edición de nuestro primer disco.
Nos gustaría muchísimo disponer de fondos y ser ricos y famosos, pero
no importa, esta plataforma nos da la oportunidad de hacer un intercambio con nuestros adorados fans. Sin nuestra gente somos escombro!! Les ofrecemos discos, viajes, material exclusivo y fiestas sin fin a cambio de su confianza y fidelidad.
El mayor beneficiado de todo este tinglado será el del estudio de
grabación, que se tendrá que ahorrar las molestias de contratar a un par
de matones para cobrar su dinero. enemos unos ahorrillos que irían para parte de la edición, el resto
de dinero irá integramente para la grabación y el master del disco. Si
la grabación va rápido y conseguimos ahorrar un poco, no estaría de más
hacer un vídeo de promo.
Entraremos a grabar en Febrero, si nuestro ingeniero sobrevive al duro
invierno del norte jeje. Contamos con presentarlo por España y parte del
extranjero para primavera.
¿QUÉ ES CROWFUNDING?
La mejor y la única manera mediante la cual grupos humildes pueden financiar sus proyectos con la ayuda de mecenas. Los mecenas no solo dan, también reciben(discos, viajes, regalos). Es ,en realidad, un intercambio. Este de Verkami está muy bien planteado.
¿QUÉ QUIERE STANLEY ROAD?
El grupo es bastante conocido en la escena rock & roll en general, y
mod en particular. La escena mod nos apoya mucho, y esperamos que
muchos de ellos o de cualquier otra estirpe de la tierra quieran ser los
mecenas de nuestro primer LP. Tenemos facebook, bandcamp, myspace y
canal de youtube. El face es en el que más nos movemos y desde el que
esperamos contar con el apoyo de nuestros 1200 fans. Sin vosotros no será posible. Mil gracias por adelantado!!!
Entrad en http://www.verkami.com/projects/4208 y ayudad a los Stanley Road
Irei ocupando os ocos que me quedan co tempo e coa vosa axuda, se sabedes dalgún concerto, ou se tes unha banda que se adecúe o aquí exposto envía a información o seguinte correo: hammond_lover@hotmail.es ou ben deixa unha mensaxe no blog. Grazas.
Se facemos memoria, falamos desta banda fai tempo xa, E non podemos cansarnos de falar. O novo traballo da banda de Ferrol sona e sonará. Foi gravado nos estudos Bajocero para Rufus Recordings( cada vez queremos máis a este selo)
O disco de Bang é máis que unha progresión no seu traballo, de verdade, que delicia atoparse con este comezo en Cloud Of Rock And Roll. A mi xa me gañaron!.
Cousa certa é que desta vez non perderon potencia senón que souberon administrala doutra maneira, parte dese high energy, que é o selo de calidade do que facer gala, non se dilue entre a melodía e ritmos máis pesados. Polo que temos en cada tema un momento para que reine un ritmo e noutros para que o faga o enérxico. Ata no derradeiro tema, Monday Song canción avocada o acústico métenche un pepinazo de son porque si...
O seguinte tema, Bells of Revolution é enerxía tras unha calma intro na que quizáis só nos falte un pouco máis de pontencia nese riff, pero é igual, o resto faise só (xa nos podemos ver co puño ergueito en cada concerto). En Don´t Expect too much estás tan tranquilo escoitando a canción para que che den un guitarrazo que non deixe indiferente a ninguén, é un dos meus temas favoritos polo complexo que é, a súa estructura, todo nel gústame. E por outro lado temosGhost Town e Heaven´s Shore, Till The Roosters Sings ou A Crickets Family , cancións nas que en certo grado atopamos unha fórmula na que a banda está cómoda a hora de compoñer, excepto a derradeira que nombramos, un tema curioso para dar paso o que vai a seguir. A cousa é cando escoitamos temas como o que lle da nome ao disco ou mesmo Curse, aquí temos algo que dicir: - ¡TOMA YA! Escoita,escoita, non teño que dar explicacións.
O mesmo me pasa con Hangover Pills. Vouna escoitar ata que me de a hora de ir a cama.
Benvido o meu mundo, nin estandartes me acompañan, nin escarapelas e poses, só música,eventos e cousas de interés. O meu interés. É un Blog, polo que poño as miñas opinións sempre. Tento cargalos cedés a internet pero moitas veces búscoos, e este Blog ten un mero afán recopilatorio de todas esas bandas que amin me gustan e escoito. Por eso non quero quitarlle mérito as páxinas de onde as saco. Nin me fago eu o heroe.
